Ciąg dalszy z poprzedniego numeru.
W ostatnim numerze Wirtu@la opisałem ogólną charakterystykę rodziny xDSL. Teraz
postaram się przedstawić dokładniej najpopularniejsze odmiany xDSL'i.
Modemy ADSL pracują na podobnej zasadzie, jak analogowe modemy 56k. Działają
asymetrycznie, więc prędkości transmisji w kierunku do (downstream) i od (upstream)
użytkownika są nierówne. Transmisja danych do użytkownika (czyli np. prędkość
ściągania danych z Internetu) wynosi do 8Mbit/s, natomiast w odwrotną stronę
transmisja odbywa się z prędkością 640kbps. Wykorzystuje się przy tym nadal starą
infrastrukturę linii telefonicznych (miedzianą parę przewodów).
Przeciętnemu użytkownikowi sieci, taka asymetria nie przeszkadza w pracy, gdyż
zazwyczaj większa ilość danych jest ściągana, niż wysyłana. Natomiast dla
użytkowników, którzy wysyłają i odbierają mniej więcej taką samą ilość danych,
przeznaczone są inne technologie xDSL (HDSL, SDSL). W odróżnieniu od zwykłych,
analogowych modemów, ADSL'e używają do pracy wyższych częstotliwości (od 26kHz do
1,1MHz). Przy tak dużych częstotliwościach występują przesłuchy pomiędzy przewodami
w wieloparowym kablu telefonicznym. Okazuje się jednak, że owe przesłuchy są o wiele
mniejsze w momencie kiedy sygnały przesyłane są w jednym kierunku. Dlatego właśnie
ADSL wykorzystuje asymetryczną transmisję danych. Niestety wadą wykorzystania tak
dużych częstotliwości, do przesyłania sygnałów, jest także duże tłumienie. Stąd
też 8Mbit/s można uzyskać tylko na krótkich liniach, które nie przekraczają ok.
2,5 km (od abonenta do centrali).
Natomiast maksymalnym zasięgiem dla ADSL'i jest ok. 5,5km, na takiej odległości
można uzyskać 2Mbit/s. Jak już pisałem, technologia ADSL nie używa pasma 0-4kHz, wiec
na jednej linii możliwe jest równoczesne wykorzystanie analogowego telefonu i modemu
ADSL. Odbywa się to za pośrednictwem tzw. splittera, który pełni rolę filtru
rozdzielającego pasma częstotliwości. Sygnały o częstotliwościach mniejszych niż
4kHz trafiają do telefonu, natomiast powyżej - do modemu. Podobnie rozwiązane jest to
po stronie centrali.
Jest to jedno z najbardziej dojrzałych rozwiązań z całej rodziny technologii xDSL.
|
HDSL jest już powszechnie stosowany na całym świecie (również w Polsce). Na przykład
za pośrednictwem modemów HDSL przyłączani są klienci do sieci TPNET.
Modemy HDSL zapewniają dostęp do sieci z prędkością do 2Mbit/s,
maksymalna odległość to ok. 7km. Transmisja danych odbywa się w obu kierunkach z tą
samą prędkością. Zwykle wykorzystuje się dwie pary skrętki miedzianej (cztery
przewody).
Często nazywany jest "pojedynczym HDSL'em". Umożliwia przekaz symetryczny z
szybkością 768kbit/s (w obydwu kierunkach), przez jedną parę przewodów.
Znana jest również jako technologia Lite DSL. Przewidziana jest dla osób, które
mają umiarkowane potrzeby komunikacyjne. W tej technologii maksymalna prędkość do
abonenta wynosi 1Mbit/s, natomiast w odwrotną stronę transmisja realizowana jest z
prędkością 128kbit/s.
Najnowsza, adaptacyjna wersja asymetrycznego dostępu ADSL. Pozwala na automatyczne
dopasowanie się współpracujących modemów do przepustowości aktualnie oferowanych
przez dostawcę usług. Jest to najbardziej efektywna forma transmisji, zmieniająca się
dynamicznie. RADSL cieszy się jednak małą popularnością, głownie spowodowane jest to
małą liczbą produktów.
Po wprowadzeniu na rynek modemów 33,6k panowała opinia, że jest to już koniec
"życia" miedzianego kabla telefonicznego. Jednak wprowadzono modemy, które na
tym samym kablu potrafiły przesyłać dane z prędkością 56k. Co prawda podczas
konstruowania takiego modemu wykorzystano spostrzeżenie, polegające na tym, że
internauci więcej danych odbierają, niż wysyłają, jednak nie zmienia to faktu, że na
zwykłym, miedzianym kablu udaje się przetransmitować 56k. Teraz zostaliśmy zaskoczeni
nową technologią, która pozwala przesyłać na tej samej, miedzianej parze do 8Mbit/s!
Czy da się "wyciągnąć" jeszcze więcej? Zobaczymy jutro... :-)
Łukasz Razmuk
|
